ŚW. PAWEŁ APOSTOŁ

Paweł z Tarsu ( żył ok. 8 w.n.e – 67 .w.n.e )  
                           
Był Apostołem Narodów. Odegrał ważną rolę w dziejach rozwoju i umacniania chrześcijaństwa . Źródłem poznania życia i działalności misyjno-teologicznej Pawła z Tarsu są Dzieje Apostolskie oraz listy apostolskie św. Pawła. Wynika     z nich, że Szaweł  (Saul – takie było pierwotne imię Pawła)
pochodził z rodziny żydowskiej należącej do pokolenia Beniamina. Wykształcenie otrzymał w Jerozolimie                    u jednego z najgłośniejszych ówczesnych rabinów,  Gamaliea .
Miał po ojcu obywatelstwo rzymskie. Na chrześcijaństwo nawrócił się ok. 36.Stał się apostołem, propagatorem i pierwszym teoretykiem chrześcijaństwa, zwano go apostołem narodów.  W latach 45-49 odbył pierwszą podróż misyjną na Cypr i tereny obejmujące środkową część dzisiejszej Azji Mniejszej , tj. Pamfilię Pizydię i Likaonie. W działalności misyjnej towarzyszyli mu Barnaba i Jan Marek.
Ok. 49 udał się wraz z Barnabą do Jerozolimy na tzw. sobór apostolski. Druga podróż misyjna Pawła przypadała na lata 50-52. Trzecia na 53-58 i wiodła m.in. do Efezu i Koryntu. W 58 wrócił do Jerozolimy. Aresztowany i przesłuchany przez arcykapłana Ananiasza  i Sanhedryn , został wywieziony  i wtrącony do więzienia, w którym przebywał do 60.      Jesienią 61 w. n.e jako obywatela rzymskiego przewieziono go do więzienia w Rzymie,   gdzie jednak korzystał z dużej swobody i prowadził działalność apostolską.   Po procesie w 63 w.n.e został uniewinniony i uwolniony. Odbył podróże m.in. do Efezu, na Kretę i do Macedonii . W 67 w. n.e został ponownie uwięziony i prawdopodobnie w tym samym roku skazany na śmierć i ścięty w Rzymie. Listy Apostolskie świętego Pawła odegrały bardzo poważną rolę w kształtowaniu się chrześcijaństwa i podstaw Kościoła rzymskokatolickiego.